De Libanese Ceder – Een mooi boompje. Zie ik daar in de lucht niet een stel Israëlische F16’s die op regelmatige basis via Libanon in Syrië wat bommetjes laten vallen?
De Israëlische gevechtsvliegtuigen die als kerstboodschap wat bommen wierpen op Syrisch grondgebied, doen dat gebruikelijk door ook het Libanese luchtruim te schenden. Nadat ze in september zich hadden verscholen achter een Russisch vliegtuig, hebben ze zich nu verschanst tussen allerlei burgervliegtuigen in.
Libanon ziet daar de grap niet van in en heeft een klacht ingediend bij de VN-Veiligheidsraad (1).
De boefjes met de witte helmen die in Syrië al langere tijd allerlei valse vlag-operaties rondom vermeende chemische aanvallen opzetten, werden al die tijd op handen gedragen door hun vrienden van de Westerse media. Alle kritiek op de witte helmen werd honend weggewoven als nepnieuws of Russisch-Syrische propaganda.
Toen er op 20 december 2018 één uur lang een persconferentie bij de VN was waarbij overweldigend werd aangetoond dat die hele Witte Helmenclub niets meer is dan een stel onfrisse jongens die nauw samenwerken met de terroristen van Al-Qaida, bleven de westerse journalisten doodstil. (1)
In het verleden was er altijd veel hartverwarmende berichtgeving over de witte helmen, neem het onderstaande stukje uit de Telegraaf van 7 oktober 2016:
Dan ben ik blij dat ik hier lekker op eerste kerstdag zit te luisteren naar de Top 2000 naar een nummer van Joy Division, een stukje chocolade erbij, de flexi-hondenuitlaatriem naast me op de tafel. Een dochter die zit te dubben of ze nu Josh of Tyler van Twenty One Pilots zal ophangen, omdat ze aan beide zijden van een vel een bandlid hebben geplaatst.
Ik weet in ieder geval wel dat als ik ooit ergens iemand met een witte helm zie lopen ik erg moet oppassen: ze schijnen volgens menig Syriër ook bekend te zijn vanwege hun neiging organen te stelen. Ik raad je dan ook aan om Eva Bartlett te gaan volgen (3 en 4).
Zij zal zeker niet gerekruteerd worden door het Institute of Statecraft, want die houdt alleen van journalisten die gewoon niet moeilijk doen en zeggen wat zij willen dat er gezegd wordt, al dan niet tegen betaling. Ja toch? (5)
Willy van Damme had het zoals zo vaak weer bij het rechte eind (6).
Ik heb het altijd een hele kunst gevonden om vliegtuigen bij te tanken, terwijl ze in de lucht vliegen. Een knap staaltje moderne vliegkunst. Het is in ieder geval een kunst die de Amerikanen goed verstaan, en recentelijk is gebleken dat onze vrienden dit al ruim twee-en-half-jaar gedaan hebben voor hun bombarderende vrienden uit Doha en Riyadh, en grotendeels gratis, of in ieder geval zonder dat iemand lijkt te weten hoe en of er wel iets werd betaald, noch voor de brandstof, noch voor de luchtservice (1).
In een fascinerend artikel uit 2015 van Duurzaam Bedrijfsleven (2) blijkt dat bijtanken in een lucht ook werkelijk een duurzame actie is waarbij de hoeveelheid brandstof die er wordt gebruikt wel eens 11 tot 23% lager kan zijn dan als je gewoon op de grond zou bijtanken.
In die zin kunnen we wel stellen dat de Amerikanen duurzaam hebben geholpen met het platbombarderen van Jemen, een van de armste landen ter wereld. Wel jammer dat ze de bonnetjes dan nauwelijks hebben ingeleverd, want zo profiteren vooral de Saudies van dit tankvoordeel.
An Italian company Nuovo Pignone was brave enough to withstand the evil sanctions by the American Empire and made a deal with the Russian company Novatek (1). This was possible because they were not wearing the same socks, so to speak (2).
In other words, ever since 2014 Novatek was able to evade the sanctions because they were trading in euros and not in the currency of the Americans, what was the name again, oh yes, the dollar.
“Where did we go wrong?” is a wonderful song by the Belgian singer working under the name of Novastar. This song below is stemming from 2010, when, I guess, there were no sanctions at all aimed at Russia.
Terwijl ik op de achtergrond wat luister naar ‘it isn’t in my blood’ van Shawn Mendez, wil ik me buigen over de vraag hoe ik ervoor kan zorgen dat ik met een blij gemoed artikeltjes schrijf die toch veelal gaan over zaken die in onze westerse media aardig verdraaid worden.
Ik heb inmiddels al een historie opgebouwd van een jaar of tien wat betreft het schrijven over, laten we zeggen, verschil in perspectief. Een van de valkuilen is wel dat je zelf verzuurt, of grof taalgebruik gaat bezigen, of op een andere manier laat blijken dat de stoom uit je oren komt. Zo zijn er allerlei websites die een kritische toon aanslaan, maar waarbij de boosheid toch wel sterk aanwezig is. Zo klopte ik net voor het eerst sinds tijden weer eens aan op de site ‘Blik op het NOS-journaal’ (1).
Deze site die je met Duckduckgo als derde ziet verschijnen met zoektermen als ‘NOS Journaal’ en ‘Blog’, zag ik een artikeltje naar aanleiding van het vertrek van de Amerikaanse troepen uit Syrië (2). In dit artikeltje genaamd ‘Volkskrant jammert om vertrek Mattis’, staat een foto van Arie Eslhout, waaronder dit commentaar is terug te vinden:
“Arie Elshout, Volkskrant, vindt het maar niks als er een havik verdwijnt en als de agressieve, illegale, en onuitgenodigde VS-troepen de aftocht uit Syrie blazen. Volkskrant & Elshout = Oorloghetsers.” (2)
Ik kan me echt ontzettend goed voorstellen dat je op deze manier gaat schrijven. Ik zie dat de auteur (of zijn het auteurs?) ook al een poosje flink actief is, namelijk vanaf 2014.
Laat ik zeggen dat ik het erg fijn vind dat er mensen zijn die zich nog druk maken over propaganda dat ons dagelijks overspoelt, maar ik merk dat ik het op deze website over een andere boeg wil gooien, ook al weet ik nog niet precies hoe ik ervoor kan zorgen dat ik met een prettig gevoel achter de PC zit te typen.
Misschien is een deel van de oplossing wel om de informatie die ik toch wil delen op een speelsere manier te integreren in artikeltjes? Misschien is het handig om deze te combineren met gewone dingen uit het leven? Of wellicht combineren met kunstuitingen. Wellicht is het een idee om meer met taal of met talen te experimenteren? Of toch wat muziek erbij betrekken? Wellicht een huwelijk tussen mijn blogs over het Iraans en Syrisch Nieuws (3) en Mooie Beelden en Gedachten (4)? Wat te denken van een psycho-spiritueel element?
Als ik zou moeten kiezen tussen informatief zijn of vooral schrijven voor de lol, neig ik de laatste tijd meer naar het laatste. Veel informatie is over tien jaar verdwenen van het internet, en wat levert het op om opgewonden en geïrriteerd te raken over onrecht en manipulatie? Ik haal liever mijn schouders op om er verder iets leuks van te maken. “…because I love the adrenaline in my veins”
Na de vele schandalen rondom Privacy bij Facebook, was het wel duidelijk dat er bij Facebook van alles aan het rammelen was. Toen echter het afgelopen jaar opeens vele websites en mensen werden geblokt omdat ze meningen verkondigden die niet strookten met het officiële verhaal van de overheid begint de stank van bedrijven als Twitter en Google (vooral via Youtube) toch wel aanzienlijke vormen aan te nemen.
Een van de manieren waarop dit wordt aangepakt kun je lezen op de site van Mintpress (1,2). Zo worden de alternatieve nieuwssites bedreigd in hun voortbestaan omdat de inkomsten van AdSense sterk worden verminderd omdat Google vele artikelen beschrijft als ‘ongepast’ waardoor bedrijven hun advertenties er niet meer op plaatsen.
De nodige artikelen van Mintpress verschijnen ook niet meer bij de Google zoekresultaten. Verder zijn ook enkele artikelen van Facebook aangemerkt als zijnde ongepast. Buzzfeed, The Washington Post en de door de NAVO betaalde ‘Atlantic Council’ doen ook hun best om de artikelen neer te zetten als ‘Fake News’, een term die vaak gebruikt wordt om ongewenste informatie te marginaliseren.
In het artikel van Mintpress (3) wordt zelfs gesproken over een Facebookgevangenis waar je in terecht kunt komen als je artikelen schrijft over zogenaamde ‘false flag’-acties.
Al langere tijd heeft het Westen het moeilijk met Rusland. Het is ook niet makkelijk als je merkt dat je niet langer het alleenrecht hebt op informatieverspreiding. Dat irriteert en zeker als bijvoorbeeld RT.com het meest populaire youtube-kanaal is op het gebied van nieuwsvoorziening.
Dus wat doe je dan? Je gaat proberen die oude informatie hegemonie weer terug te veroveren, en dan is het niet relevant of je de waarheid vertelt of niet. Het gaat er vooral om dat de burgers gaan geloven wat jij vindt dat zij dienen te geloven.
In 2016 is dan ook het zogenaamde ‘Integrity Initiative‘ opgestart. Een uiterst ironische naam voor een organisatie die als doel heeft Rusland zo monddood mogelijk te maken, en de burgers van het Westen zo te manipuleren dat zij bij Rusland vooral denken aan een haast demonische macht die niets doet dan het verspreiden van de meest gruwelijke leugens.
Toen Anonymous dan ook toegang kreeg tot al hun geheime plannetjes in november moet de paniek ook aardig zijn toegeslagen. In die geheime documenten staat namelijk hun strategie uitgelegd, de mensen die in verschillende landen betaald worden om hun propaganda-strijd te ondersteunen en vele andere zaken die je liever niet openbaar hebt.
Stel je toch eens voor dat je als organisatie probeert de ander zo zwart mogelijk te maken, en dat dat volledig zichtbaar is voor de hele wereld? Dan zou je als organisatie juist het tegenovergestelde doel bereiken. Dat zou toch wel een enorme verspilling zijn van al die miljoenen euro’s die erin gestoken zijn, nietwaar? Die dekselse vrijheid van meningsuiting!
Anonymous heeft de bestanden op allerlei plekken geplaatst, maar velen zijn verwijderd, volgens Anonymous of de Cyber Guerillas, onder druk van de Britse veiligheidsdiensten. Scribd durfde het uiteindelijk niet aan. Er zijn echter vele plekken om bestanden te plaatsen op internet. Een google-actie met termen als ‘Integrity Initiative Cyber Guerilla’ brengt je al snel naar de site om zelf de bestanden in te zien om zo te beoordelen hoe deze organisatie op slinkse wijze probeert de publieke opinie steeds verder te beïnvloeden.
Erg interessant zijn verder enkele artikelen op RT en Greyzone (1, 2)