LS,

De Nederlandse politie, die in de laatste twee jaar de facto getransformeerd is naar knokploeg voor de overheid, heeft er sinds deze week een nieuw speeltje bij: het taserpistool.

Dat was hard nodig, want de groot uitgevoerde politieknuppels, die met het effect van een honkbalknuppel de hoofden stukslaan van vreedzame demonstranten, de veelvuldig ingezette politiehonden, die recht door het vlees tot op het bot van diezelfde demonstranten doorbijten, de waterkanonnen, die vanaf korte afstand ingezet worden om mensen omver en tegen muren te blazen, de pepperspray, de traangasgranaten, de ‘stun-granaten’, de paarden en de aan tanks gelijkwaardige ME-voertuigen, zijn écht niet toereikend om deze demonstranten onder controle te krijgen. Bovendien, hadden die demonstranten daar gewoon maar niet moeten staan.

We laten daarbij gemakshalve wel even de talrijke en bewezen voorvallen van extreem politiegeweld in Nederland van de afgelopen twee jaar, buiten beschouwing. Dat geldt ook voor de diverse malen dat Nederland hiermee internationaal in het nieuws is gekomen en daarbij tot twee maal toe gewaarschuwd is door VN-gezanten tegen marteling en machtsmisbruik, dat Nederland afglijdt naar een politiestaat. Je-weet-wel, die gezanten die door vele landen waaronder Nederland, aangesteld zijn om wereldwijd overheidsgeweld te voorkomen en te bestrijden. Maar, die hadden we vooral aangesteld voor al die boevenregimes in Afrika en Zuid-Amerika; het kan natuurlijk niet de bedoeling zijn dat wij door deze gezanten zélf op de vingers worden getikt of zelfs in niet-mis-te-verstane bewoordingen veroordeeld worden voor dergelijke ontwikkelingen. Dus, daar hoeven we eenvoudigweg geen politieke aandacht aan te besteden en wij kunnen dat met zijn allen dan ook gerust negeren. De gevestigde media gaat daarbij uiteraard voorop; die zijn wat dat betreft tot op heden gelukkig altijd behulpzaam gebleken.  Billijk genoeg, wat mij betreft.

Maar, wacht even… er is sowieso nog een andere goede reden om die taser guns in te zetten: het geweld tegen de politie is immers toegenomen en neemt steeds alarmerender vormen aan, toch? De heer Rutte en zijn politieke kliek van opportunisten roepen dat immers nu al tien jaar en de media neemt dat gretig over. “Afblijven van onze hulpverleners!”. Heerlijk dat sentiment! Maar, wat blijkt? Onderzoeken en de officieel geregistreerde cijfers, laten een heel ander beeld zien. Namelijk, het geweld tegen politie en andere ‘hulpverleners’ is de afgelopen decennia steeds verder gedaald. Politieonderzoekers wijzen daar ook op. Maar, we hebben inmiddels geleerd in de afgelopen twee jaar, dat wij ons aan de praktijk, of beter, de realiteit niet teveel moeten storen. Het gaat erom dat wij onze politieke agenda er door kunnen drukken en daarbij zijn alle propagandamiddelen in principe gerechtvaardigd; eerlijk-is-eerlijk, dat is nu eenmaal de nieuwe praktijk – of moet ik zeggen, de nieuwe wereldorde – en daar zullen we ons met zijn allen aan moeten aanpassen.  

De heer Grapperhaus verwoordt dit sentiment ook goed, als hij, geconfronteerd met onmiskenbaar politiegeweld, steevast zegt: “Ik sta voor mijn mensen!”. Daarmee doelt hij overigens op de politiemensen, aangezien de politieorganisatie tegenwoordig is ondergebracht bij het ministerie van Justitie (best raar dat laatste, zou je kunnen beweren, maar, waarom zouden wij teveel waarde hechten aan ongemakkelijke principes als ‘scheiding der machten’ en ‘Trias Politica’?).  

De heer Grapperhaus is daarbij helaas wel vergeten, dat ‘zijn mensen’ in de eerste plaats het Nederlandse volk is, de groep waar hij ministeriële verantwoordelijkheid voor draagt. En, dat ‘zijn’ politiemensen er op dezelfde wijze zouden moeten zijn vóór dat Nederlandse volk. Die politiemensen zijn dus niet ‘zijn’ mensen, maar ‘onze mensen’, althans, dat zouden ze moeten zijn. Dat is des te urgenter, aangezien deze ambtenaren het monopolierecht op geweld hebben, een zware verantwoordelijkheid die niet serieus genoeg kan worden genomen. Maar goed, je bent wel een echte kniesoor als je over dit soort gezever op de vierkante centimeter valt; wij houden met z’n allen immers van een ferme en duidelijke aanpak. Bovendien: “Veiligheid boven alles!”.

Dus, vraagt de Nederlandse politie nu ook, nu de introductie van het taserpistool alweer een week oud is, om aanvullende toestemming voor inzet en gebruik van rubberen kogels en luchtdrukpistolen bij demonstraties; dit in navolging van landen als Frankrijk en Australië.

Rubberen kogels, die dan wel weer dikwijls een vergelijkbaar effect hebben als echte kogels, getuige de ernstig gewonde mensen in voornoemde landen. Maar, waar gehakt wordt (best toepasselijke beeldspraak in dit verband, trouwens), daar vallen nu eenmaal spaanders, zou ik daarover willen zeggen.

Concluderend kan ik dan ook stellen, dat het mij niet alleen een veilig gevoel geeft, maar dat het voor mij ook een ronduit geruststellende gedachte is, een tot de tanden bewapende politiemacht op onze Nederlandse straten. Een kleine kanttekening is daarbij wel, dat ik niet hoop dat ik binnenkort van mijn bed gelicht wordt door een zwaar bewapend SWAT-team van de politie, omdat ik gisteravond met 87 andere doorgesnoven hooligans heb deelgenomen aan de lichtjestocht hier te Middelburg.

Steven